Kim Yaptı!

-
Yazı yazmanın sihrini yitireli çok oluyor...

 İddia edildiği gibi bu bir "biriktirme" dönemiyse bu kadar dolum sonrasında patlayarak kallavi bir kült roman yazmayı falan bekliyorum! 1 yılı aştım, doğru düzgün, elle tutulur hiçbir kelimem yok! Artık acı çekiyorum. 

Yazamama halim o kadar absürd bir boyuta geldi ki yeni bir blog açıp orada sadece uğraştığım bir konu üzerine (örneğin şu sıra zayıflama derdi!) yazmayı bile düşündüğüm oldu, sonra bu kandırmacanın da beni mutlu edemeyeceğini anlıyorum. Çaresizliğimin boyutunu varın gelin siz düşünün! 

Ne yani ben mutsuz olmayınca yazamayacak mıyım? Böyle saçmalık mı olurmuş! Bu ne anlamsız bir yazma yeteneği/yeteneksizliğidir!  Benden kaçıp kurtulan kelimelerimin bir an önce yuvalarına dönmeleri için buradan çağrı yapıyorum!

 Çabuk evinize dönün!





Yorumlar

  1. epitomiPer Tem 18, 08:37:00 ÖÖ 2013

    Sevindim azıcık da olsa bir şeyler yazmana :) Bu bir başlangıç olabilir belki, kim bilir...

    Mutlu olunca yazamama hadisesi de şundan kaynaklanıyor bence: Sen özel hayatını blogda paylaşmayı pek sevmeyen birisin gördüğüm kadarıyla. İnsanın özel hayatı da düzgün ve mutlu gidince günlük hayatı ikinci planda kalıyor. Okudukların, izlediklerin, yaptıkların arka plana atılıyor. Arka plana atılmasa bile vakit bulunmuyor belki de, yazmaya ayıracağın zamanı artık başkalarını da düşünmen gerektiği için onlara ayırman gerekiyor. Yalnızlığının bir kısmının olmayışı da bunda bir etmen olabilir. Bu birkaç aydır düşündüğüm bir şeydi. Bahsettiğim bu ihtimaller de kendimde görüp bulduklarım aslında. Takıldığın konularda yazmaya başlarsan belki adım atmış olursun...

    YanıtlaSil
  2. epitomiPzt Tem 22, 04:37:00 ÖS 2013

    Birazcık hafızanı zorlarsan belki tahmin edebilirsin, unutmuşsundur sanırım beni. Ankara, ailenin yanına geri dönme, mutsuzluk, sıkılganlık, yalnızlık dersem belki... E...

    YanıtlaSil
  3. nouvellePzt Tem 29, 06:42:00 ÖS 2013

    :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kör Hırsız Aşık

-
Geçici hevesler ile körleşen insanlar, en büyük kötülüğü, yeniden görebilmek için başka insanların mutlu dünyalar gördükleri gözlerini onlardan çalarak yapıyorlar! Bu yüzden çalıntı bir güzelliği taşıyan yüzde mana göremiyoruz. O, hırsız! Ve bu yüzden bazısına 'değişmişsin' diyoruz! O, hırsıza rastlamış bir aşık! Hırsız ganimeti ile mutlu, aşık ise artık kör! İkisi de zararsız bundan böyle... Lakin aşık, aşktan geçip de kendine geldiğinde çalınan dünyasına kavuşmak isteyecek yeniden, karşı konulmaz bir kuvvetle! Bu isteğini dizginleyemeyecek! 1 yıl ya da 1 asır sonra ama nihayetinde vakti gelecek... İşte bu hikayedeki en tehlikeli kişi O; gözlerini geri almaya niyetlenen aşık eskisi! Gözlerini alana kadar çevresindeki her şeyi ve herkesi yakıp yıkacak, ateşe atacak ve bunu hiiiç umursamayacak! Bunun için de kimse O'nu suçlayamayacak. Çünkü gözle ruh kardeştir. Çünkü gözleri yitik, ruhu kayıp bir insan acı doludur! Acı çeken bir vakit mutlaka acı
Devamı

Karton Adam

-
Resim
Saatlerimiz 3.13'ü gösterirken hala uyuyamıyoruz. Buradan anlıyoruz ki bir derdimiz var! İnsanın dertsiz başına dert aramasının adına sevgi ya da aşk deniyor. Kimi seveceğinizi bile bilmeden sevmek istiyorsanız hele, o dertten de öte bir şey oluyor.  Ben de hep böyle çiçeklere uzandım olmayan ellerimle, boyumun yetmediği... Bu fotoğraf telefonuma her baktığımda gördüğüm fotoğraf. Telefon kullanmaktan nefret ettiğim için onu sevimli hale getirmeye çalışmıştım bir vakit.  Neyse, netice olarak zaten, çiçeğine uzanamayan, uzansa bile elleri olmadığı için tutamayacak, mutsuz bir karton adamdan farkım yok sanırım. Saat 3.28! 15 dakika daha geçti...  gece biterse sevineceğim.
Devamı

Pazar Günlerinin Şahı; Eylül Ayının ilk Pazarı!

-
Resim
Eylül ayı benim için yılın en keyifli ayıdır. İçimi yıldızlar, yaseminler, büyüklü küçüklü ağaçlar kaplar! Varoluşsal bir anlam yahut geçmişteki bir olaya bağlı olarak gelişen bir önemseme durumu değil. Sadece yazdan sonbahara geçişin ilk adımı Eylül'de atılır ya işte ben bu duyguyu çok severim! 
Devamı