Kim Yaptı!

-
Yazı yazmanın sihrini yitireli çok oluyor...

 İddia edildiği gibi bu bir "biriktirme" dönemiyse bu kadar dolum sonrasında patlayarak kallavi bir kült roman yazmayı falan bekliyorum! 1 yılı aştım, doğru düzgün, elle tutulur hiçbir kelimem yok! Artık acı çekiyorum. 

Yazamama halim o kadar absürd bir boyuta geldi ki yeni bir blog açıp orada sadece uğraştığım bir konu üzerine (örneğin şu sıra zayıflama derdi!) yazmayı bile düşündüğüm oldu, sonra bu kandırmacanın da beni mutlu edemeyeceğini anlıyorum. Çaresizliğimin boyutunu varın gelin siz düşünün! 

Ne yani ben mutsuz olmayınca yazamayacak mıyım? Böyle saçmalık mı olurmuş! Bu ne anlamsız bir yazma yeteneği/yeteneksizliğidir!  Benden kaçıp kurtulan kelimelerimin bir an önce yuvalarına dönmeleri için buradan çağrı yapıyorum!

 Çabuk evinize dönün!





Yorumlar

  1. epitomiPer Tem 18, 08:37:00 ÖÖ 2013

    Sevindim azıcık da olsa bir şeyler yazmana :) Bu bir başlangıç olabilir belki, kim bilir...

    Mutlu olunca yazamama hadisesi de şundan kaynaklanıyor bence: Sen özel hayatını blogda paylaşmayı pek sevmeyen birisin gördüğüm kadarıyla. İnsanın özel hayatı da düzgün ve mutlu gidince günlük hayatı ikinci planda kalıyor. Okudukların, izlediklerin, yaptıkların arka plana atılıyor. Arka plana atılmasa bile vakit bulunmuyor belki de, yazmaya ayıracağın zamanı artık başkalarını da düşünmen gerektiği için onlara ayırman gerekiyor. Yalnızlığının bir kısmının olmayışı da bunda bir etmen olabilir. Bu birkaç aydır düşündüğüm bir şeydi. Bahsettiğim bu ihtimaller de kendimde görüp bulduklarım aslında. Takıldığın konularda yazmaya başlarsan belki adım atmış olursun...

    YanıtlaSil
  2. epitomiPzt Tem 22, 04:37:00 ÖS 2013

    Birazcık hafızanı zorlarsan belki tahmin edebilirsin, unutmuşsundur sanırım beni. Ankara, ailenin yanına geri dönme, mutsuzluk, sıkılganlık, yalnızlık dersem belki... E...

    YanıtlaSil
  3. nouvellePzt Tem 29, 06:42:00 ÖS 2013

    :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Haydi Abbas Vakit Tamam Pilates Diyordun İşte Oldu Reklam!

-
Resim
Abbas Rakı diye bir şeyi hiç görmedim ve duymadım. Fakat bu gece tesadüf eseri yukarıdaki afişine rastladım. Sadece şunu merak ediyorum, rakının tüketici kitlesini pilates esprisi ile etkileyebileceği zannında olan zihniyet başarı elde edebilir mi? Cevap veriyorum: HAYIR! Yani ben en başta babamdan ve kardeşimden biliyorum, reklamını pilatesi tiye alarak yapan bir rakı markasını hayatta tercih etmez, bundan bi' cücük olmaz diye düşünürler. Yazık etmişler çünkü marka olarak "Abbas" başarılı olabilecek bir seçimmiş bence.) Eğer Abbas'ımın hitap ettiği kesim genç nesilse o da yemez. Çünkü rakı tüketicisi çoğunlukla erkeklerden oluşmaktadır. 'Ne tatlı ne hoş beş hatunum; rakı masasında bile muhabbete gelirim, paşalar gibi lakerdamı yer rakımı da içerim' minvalinde kadınlar dışında hemcinslerim arasında da rakı fazlaca tutulmaz. Bu durumda genç nesil yönünden de sonuç hüsran olacaktır. Ah bana bi' kapıları açsalar reklam sektöründe ne bombalar patlatıcam da eli
Devamı

EŞKİ

-
Elmayı dilimledim ve bir dilimini O’na doğru uzattım. “Yer misin?” Omuzlarını hafifçe yükseltip başını yana eğerken “Eşkise men yemenem.” dedi. O’nunla ve çocukluğunu ele veren gözleriyle bu denli yakın mesafedeki ilk buluşmamızdı. Kullandığı bazı kelimelerdeki Azeri şivesinin baskınlığını ve bakışlarındaki kötülüğe hiç değmemiş -sandığım- o parlaklığı ne kadar da geç fark ediyordum, doğrusu biraz utandım. Anlaşılan o ki aramızdaki yaklaşık bin üç yüz kilometrelik mesafe, beni duygusal bir bağlantı kurabilmekten de uzak kılmıştı. O gün, yirmili yaşlarımın başında, babamın ağzından hep uzak hikayelerini dinlediğim tuhaf bir diyarda, Van’daydım. İzmir’de doğmuş, Ankara’da büyümüş, şehir çocukluğu konusunda hakkını vermiş bir şehir çocuğuydum. Herhangi bir meyve ağacını bir diğerinden ayırt edebilecek bilgiye sahip değildim mesela. Fakat hakkını da teslim edeyim; bahçelerde, sokaklarda kan ter içinde oyunlar oynayabilmiş, apartman bahçesindeki renkli çiçeklerin taç yapraklarını kopart
Devamı