Kusur

Öncelikle şunu söyleyeyim, kafam çok dağınık! Yazdıklarımda bütünlük beklenmesin bir süre. Lütfen, rica ediyorum!

Okuduğum günden beri beynimden akmayan bir söz var. (Kurduğum cümledeki öfkeye bakılacak olur ise bugün sinirliyim a dostlar! Gerçekten sinirliyim! Beynim aksın istiyorum şu sıra... Unutkanlığın bıçaklı sırtlarında yürüyüşe çıkmak ve geri döndüğümde sadece adımı hatırlamak istiyorum.) 

Ben lafı uzatmadan şu malum cümleye geleyim:

"Eksiksiz güzellik, özgün kusurların yerini tutmaz!"

Yanlış hatırlamıyorsam Boris Vian'ın "Ve Bütün Çirkinler Öldürülecek" kitabının bir yerlerinde çarpmıştı gözüme... 6 kelimeden müteşekkil olmasına rağmen "çok" bir cümledir kanaatimce. Zaten hepinizin bildiği üzere, bizim gibilerin hayatında mevzu hiçbir zaman 'sayı'lar olmamıştır... Tek kelimeyle aşkı anlatıp, koca bir suskunlukla nefretimizi kusabiliriz ne de olsa!

Boris Vian'ın güzellik, kusursuzluk, çirkinlik ve kötülük hakkındaki  fikirlerini kendime her zaman yakın buldum ve O'ndan bu yüzden vazgeçemedim. Kötülüğün kaçınılmazlığından korkmam, kusursuzluktan haz etmem. Bundan sebep, oldum olası birisi hakkında "çok iyidir" dendiğinde önce geri durdum; kimilerinin "kaçınmam gerektiği"ni söylediği şeylerin üzerinde de inadına yapar gibi gezindim durdum. İnadına yapar gibi diyorum çünkü dışarıdan öyle algılandım. Böyle yergilere sık sık denk geldim! Vazgeçmedim, herkesin kaçtığı ayrık otlarını bedenime doladım da doladım. İnsanlar hakkında "iyi", "güzel" gibi yorumlar yapmaktan da kendimi hep sakındım. Elbette bilinçli bir seçimdi. İyi ki de yaptım! Benim kafama göre, herkesin bir kaç şansa ihtiyacı var hayatta. O şansı sen vermediysen, ben verebilirim. Ben vermediysem de sen ver, karışan yok. Çünkü kötü yoktur, kötü olmaya itelenen vardır. (kime göre kötü, neye göre kötü, ahlak anlayışı, benim popim, senin popin geyiğine hiç girmiyorum, adamlar yüzyıllardır tartışıyor bana mı düştü çözmek?)

Hukuk felsefesinde de suç işleme eğilimi üzerinden tartışılan bir konu vardır. Suçluyu toplum ve koşullar mı yaratır yoksa insan, döl yatağından ana rahmine düşüp de bedene büründüğü andan itibaren/doğuştan mı kötüdür? Hobbes'un "Homo homini lupus"una kadar varır bu işin kökü. Oradan da şiddete, kötülüğe, cinsel dürtülere ve hegemonyaya doğru zıplar gider... Kımıl kımıldır. Burada iki kelamla benim açıklamayı becerebileceğim konular değil! Lakin ben hep derim ki hiçbir canlı doğuştan kötü olamaz.


Fena mı olur yani bir suçlu çıkıp "beni sizler yarattınız, Allahsızlar!" diye bağırsa. Etkileyici olmaz mı?