NoCo(7)
"Bazı çiçeklerin varlıklarını yalnızca yetiştikleri iklime borçlanmış olmaları elbette onların güzelliğini azaltmaz ama başka iklimlerde yaşayamamaları varlıklarını eksiltir."
Murathan Mungan-Şairin Romanı
Bu blogdaki popüler yayınlar
Kör Hırsız Aşık
Geçici hevesler ile körleşen insanlar, en büyük kötülüğü, yeniden görebilmek için başka insanların mutlu dünyalar gördükleri gözlerini onlardan çalarak yapıyorlar! Bu yüzden çalıntı bir güzelliği taşıyan yüzde mana göremiyoruz. O, hırsız! Ve bu yüzden bazısına 'değişmişsin' diyoruz! O, hırsıza rastlamış bir aşık! Hırsız ganimeti ile mutlu, aşık ise artık kör! İkisi de zararsız bundan böyle... Lakin aşık, aşktan geçip de kendine geldiğinde çalınan dünyasına kavuşmak isteyecek yeniden, karşı konulmaz bir kuvvetle! Bu isteğini dizginleyemeyecek! 1 yıl ya da 1 asır sonra ama nihayetinde vakti gelecek... İşte bu hikayedeki en tehlikeli kişi O; gözlerini geri almaya niyetlenen aşık eskisi! Gözlerini alana kadar çevresindeki her şeyi ve herkesi yakıp yıkacak, ateşe atacak ve bunu hiiiç umursamayacak! Bunun için de kimse O'nu suçlayamayacak. Çünkü gözle ruh kardeştir. Çünkü gözleri yitik, ruhu kayıp bir insan acı doludur! Acı çeken bir vakit mutlaka acı...
Anne Beni Okuyup Üfler misin?
Baş ağrımın 8. günü. Non-stop gidiyoruz bakalım nereye kadar. En son bu şeyi yaşadığımda acilde omuriliğimden sıvı falan alıyorlardı, amcanın biri cenin pozisyonunda dur diye bağırıyordu! Zira iki kez beyin kanaması geçirdiğimden şüphelenildi. Ne tuhaf be, kendimin beyin kanaması geçirdiğimi düşünemiyorum. Bu tip şeyler hep başkalarına olur ya! Yarına bitirmem gereken babalar gibi bir temyiz dilekçemin olması nedeni ile geçici olarak yanımda ikamet eden annem, günlerdir başımın üzerinde duran ellerime dayanamayarak, şakaklarıma iki adet patates dilimini bir fular eşliğinde bağlayıp önüme de biramı koydu. (Patates- koca karı ilacı, bira da gevşemem için) Ana gibi yar, Bağdat gibi diyar olmaz dedim ben size! Avrupai Pehlivan ya da Yerel Samurai kıvamında bir şey oldum şu halimle. Gittim aynada kendimi gördüm, güldüm güldüm, geldim bunu yazdım. Hiç komik olmadı. Neyse, bu da böyle bir anımdı.
Taş yerinde ağırdır. her varlık kendi yerinde ve kendi değerlmeriyle özdeşleşmiştir. Bunlar çiçek olsa da böyle..
YanıtlaSilHoş bir söz her şeye muhalif görünmek istemem ama bir o kadar da anlamsız geldi bana; Varlığın doğası birbirinden koşullanma üzerine kuruludur. Elbette metaforu anlıyorum ve çiçek üzerinden gitmiyorum. İnsan olarak da böyle değerlendirebilirim. Mesel benim varlığımı, bilincimi besleyen kaynaklar seninkilerden farklıdır ve bu kaynaklar bir çok etmene göre değişir. Sorun şu ki güzellik zaten bundan başkası değildir. Yani aynı metafora sığınarak söylüyorum. Tüm iklim koşullarında açabilen bir çiçektense yalnızca belirli iklimleri kendine varlık gerekçesi yapabilecek kadar güçlü olanlar çok daha zarif ve güzeldirler...
YanıtlaSilİyi akşamlar bu arada...
Varlık eksildiğinde de değer ve anlam kazanabilir. Çoğalmak her zaman için iyi bir şey değildir.
YanıtlaSilHem bilirsiniz ki ben güzellikten haz etmem ve her daim kusurlu olanı severim. Dolayısıyla bu sözü sizin algıladığınız gibi algılamamış olabilirim. ;)
p.s.1: NoCo bölümü çok beğendiğim, hiç beğenmediğim, okuduğumda aklımda yer eden, sinirlendiren, küstüren, ağlatan, güldüren her türlü şeyi içerebilir. Bunu bir ara söylemiştim.
p.s.2: ben bu cümleyi beğendim. :) Belki de kendi varlığıma dair paralellikler kurduğumdan.