Ne Tuhaf!

-
İnsanın, yıllardır yalnız yaşamakta olduğunu, bir sabah içte kopan "işe geç kaldım" feryadı ile banyodan çıkması için kapıda sevgi dolu gözlerle beklenen baba vesilesi ile fark etmesi ne tuhaf! O kadar uzun zaman olmuş ki banyodan çıkması için birini kapıda beklemeyeli! :) (Belirtmeden geçemeyeceğim, en sevmediğim şeylerden biri de ben içerideyken birinin kapıyı tıklatıp, "işin uzun mu?" diye sormasıdır. Hani bir gün evime falan geleceğiniz tutar, bana bunu sakın yapmayın. Afedersiniz ama tam o ıkınma anında, işim var evet! Uzun, çok uzun hatta!)

Ben ki ayna karşısında yayıla yayıla; saçımın kenarı, gözümün kalemi, gömleğimin yakası, broşumun milimetrik ayarı ve hatta lavabonun deliği ile oynaya oynaya adeta sanat yaratıyorum sabahları kendi suretim üzerinde; bu sanatı yaratmaya devam edemez isem sancılanırım bak söylüyorum, açık, net. :)

Sanırım "ebeveyn banyosu"nu bir süreliğine hizmete açmam gerekecek. Olmasaydı çıkma yapar, duvar yıkar ebeveyn banyosu inşa ederdim gayrı. Benim gibi hazırlık süreci bir saat süren birisi için çok riskli bir durum. 1 ayda işten kovulurum ben böyle. :)

(Mübalağayı sevdiğimi söylemiş miydim?)

Yorumlar

  1. Vuslat AKTEPEPer Şub 10, 12:19:00 ÖS 2011

    Ki en çok banyo kapısının tıklanmasını özlüyor insan
    Yalnızlığın sağrısında uyurken
    oysa şimdi bir başına o kapı bile kapanmıyor
    Sesim sesime bu denli çarparken
    Yalnızlığın lavaboya damlıyor...

    YanıtlaSil
  2. mefistoCum Şub 11, 01:27:00 ÖÖ 2011

    bizde biri banyoya girdiği vakit yarım saate bir tıklanırdı kapıya : "iyi misin? bir şeye ihtiyacın var mı?" ama aynen bu sırayla :) hayli uzun sürelerde banyo yapmaya alışkın birisi olarak sinir olurdum o zamanlar. şimdi evimde tek başıma banyo yaparken, fark etmesen de içine güven aşılıyormuş o tıklamalar be mefisto, diyorum kendime, gülüyorum :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Haydi Abbas Vakit Tamam Pilates Diyordun İşte Oldu Reklam!

-
Resim
Abbas Rakı diye bir şeyi hiç görmedim ve duymadım. Fakat bu gece tesadüf eseri yukarıdaki afişine rastladım. Sadece şunu merak ediyorum, rakının tüketici kitlesini pilates esprisi ile etkileyebileceği zannında olan zihniyet başarı elde edebilir mi? Cevap veriyorum: HAYIR! Yani ben en başta babamdan ve kardeşimden biliyorum, reklamını pilatesi tiye alarak yapan bir rakı markasını hayatta tercih etmez, bundan bi' cücük olmaz diye düşünürler. Yazık etmişler çünkü marka olarak "Abbas" başarılı olabilecek bir seçimmiş bence.) Eğer Abbas'ımın hitap ettiği kesim genç nesilse o da yemez. Çünkü rakı tüketicisi çoğunlukla erkeklerden oluşmaktadır. 'Ne tatlı ne hoş beş hatunum; rakı masasında bile muhabbete gelirim, paşalar gibi lakerdamı yer rakımı da içerim' minvalinde kadınlar dışında hemcinslerim arasında da rakı fazlaca tutulmaz. Bu durumda genç nesil yönünden de sonuç hüsran olacaktır. Ah bana bi' kapıları açsalar reklam sektöründe ne bombalar patlatıcam da eli
Devamı

EŞKİ

-
Elmayı dilimledim ve bir dilimini O’na doğru uzattım. “Yer misin?” Omuzlarını hafifçe yükseltip başını yana eğerken “Eşkise men yemenem.” dedi. O’nunla ve çocukluğunu ele veren gözleriyle bu denli yakın mesafedeki ilk buluşmamızdı. Kullandığı bazı kelimelerdeki Azeri şivesinin baskınlığını ve bakışlarındaki kötülüğe hiç değmemiş -sandığım- o parlaklığı ne kadar da geç fark ediyordum, doğrusu biraz utandım. Anlaşılan o ki aramızdaki yaklaşık bin üç yüz kilometrelik mesafe, beni duygusal bir bağlantı kurabilmekten de uzak kılmıştı. O gün, yirmili yaşlarımın başında, babamın ağzından hep uzak hikayelerini dinlediğim tuhaf bir diyarda, Van’daydım. İzmir’de doğmuş, Ankara’da büyümüş, şehir çocukluğu konusunda hakkını vermiş bir şehir çocuğuydum. Herhangi bir meyve ağacını bir diğerinden ayırt edebilecek bilgiye sahip değildim mesela. Fakat hakkını da teslim edeyim; bahçelerde, sokaklarda kan ter içinde oyunlar oynayabilmiş, apartman bahçesindeki renkli çiçeklerin taç yapraklarını kopart
Devamı