Şarkıyı Dinlemeden Önce Yazımı Okuyup Ardından Merakımı Giderir misiniz? Antony&The Johnsons
Ankara'dan İstanbul'a doğru yol alıyordum. Hem de trenle; en sevdiğim!
Yıllardan hangisiydi hatırlamıyorum, en az 6-7 yıl öncesi olacak... Mevsimlerden kıştı çok iyi hatırlıyorum çünkü tren Eskişehir'de arıza vermiş ve neyse ki tüm tren yolcuları Eskişehir'in ve trenin metal soğukluğunda can vermeden önce arıza onarılmıştı. O kadar üşümüştüm ki hayatımda hiç o kadarını bilmem! Gözüm öyle korktu ki dönüşte kendime İstanbul'dan siyah beyaz pötikareli bir battaniye alarak geri dönüş yoluna çıkmıştım. :) O küçük battaniye hala üşüdüğümde sırtımdaki yerini alıyor. Hala yepyeni, hala o yolculuğun güzelliğini hatırlatıyor! En neşeli zamanlarımdı o yaşlar...
İşte o Ankara-İstanbul yolculuğumu hatırlatır bu şarkı da bana, defalarca dinlemiştim, hatırlıyorum...Şarkı kısa diye kızıyordum bir de. Tadı damakta kalan tadımlık yemek gibi; ne yediğinizden bir şey anlıyorsunuz ne de yemeden durabiliyorsunuz.
Ben şarkıları ve bu şarkılara karşı bedenimin ve zihnimin vereceği tepkileri en iyi uzun yolculuklarda teşhis edebiliyorum. Notalar, yol ile birleştiğinde imgelemin en saf halini yaşıyorum.
Bugün de neden bilmem, bir anda aklıma bu şarkı geldi ve youtube'dan iki video ile buldum. Aslında diğer klip benim için daha güzeldi ama kimilerine sıkıcı gelebilir diye V For Vendetta'lı olanını ekledim. (ki bu filme de bayılırım.)
Şimdi de merakımdan size soruyorum, ilgilenirseniz eğer:
Klibi hiç izlemeden, sadece şarkıyı dinlediğinizde neler hissettiğinizi ve düşlediğinizi bana anlatır mısınız?
O tren şimdi daha konforlu, emin ol yeniden yolculuk yapsan gene keyif alırsın :)
YanıtlaSil@Bolat: Aslında konfor arttıkça hatıralar azalıyor sanki... Seviyorum salaş yerleri, arızalı eşyaları, beyinleri ve her şeyi. :)
YanıtlaSilHoşgeldiniz bloguma!
Her nefes alışında hayatı biriktiriyorsun çıkınında
YanıtlaSilbüyüdükçe çıkının zorlanıyorsun taşımakta
Yüreğinde ve ayaklarında
Ondandır bu çöküşün her senenin devri daiminde
Düşünme, daha genç duruyorlar diye birileri
Yükleri hafiftir de ondan
Yaşamamışlardır yani
Bırak çözülsün dizlerin
Alnın kırışsın, ellerin
Git kocaman bir mezar kazdır kendine
Birazı bedenine, birazı taşıdığın çıkınına
Nasılsa o yükle anacaklar seni devam eden yıllarda
Şaka yapmıyorum aklıma ilk gelen demeyeyim ama dinlerken dudaklarımdan dökülen bu oldu.
Ölüme dair olmuş Vuslat! Tamam acıklı bir şarkı ama o kadar da değil, bana inanılmaz umutlu geliyor bir yandan da! :) Yaniii mezarımı kazdırmıyorum! Sen de öyle!!!
YanıtlaSilAslında öldürmüyor yaşatıyordum, "Nasılsa o yükle anacaklar seni devamında" Yani umut var sonunda. yalnızca bilmiyorum melodi bende koca bir yükü taşıdığımız hissini tekrar yarattı.
YanıtlaSilÖyle işte
sevgiyle...