Yazık ki Bir Vakit...

Şimdi bu yazının başlığına baktığınızda duygusal bir yazı bekliyorsanız, ı ıh, hiç beklemeyin! Uykumdan uyanmışım, vakit geçirmeye çalışıyorum ve hiç de duygusal bir durumda değilim. 

Daha çok mide ağrısı çekiyor ve "ulan tekrar uyusam mı ki", "yok uyumayayım şunun şurasında 1-2 saat kaldı, sonra da hazırlanır duruşmaya giderim", "yok yaaaa ben uyuyayım!", "uykum var mı ki şimdi benim, yok, ee o zaman yarını da kaldırır bu kadarla!", "offf öğleden sonra rezil halde olacağım, en iyisi uyumaya devam edeyim" gibi bir kısım monologlarım arasında müzik dinliyor, bir yandan da sevdiğim bloglara göz gezdiriyordum. 

***

Midem gerçekten çok ağrıyor, daha doğrusu yanıyor, unutmaya çalışıyorum, gece içtiğim kelle paça (evet sarımsak da vardı ve kokuyorum! beğenemeyen varsa kusura bakmasın!) ve üzerine yediğim dondurma yüzünden olabilir. Bu aralar yiyecekleri saçma sapan kombinasyonlarla ve özellikle de gece yatmadan önce karıştırma konusunda ısrarcıyım; neden böyle yaptığımı bilmiyorum...  Tartıyla olan hesaplaşmamda bu gece o, 1-0 öne geçti! Kilo almışım!!!! İnsanın 1 yılda verdiği kiloları, 1 ayda geri alması nasıl bir adaletsizliktir! Bu konuyu gerekli mercilere taşımayı planlıyorum, herkes ayağını denk alsın, azıcık insan olsunlar ya! 

Öyle ya da böyle hedefim bu yıl içinde 52 kilo olmaktır! Bunu da buradan ilan ediyorum.                      -Kime neyse-:) (En azından böylece bu yazıya bakıp bakıp veremediğim kilolar için kendimden utanırım)  

Neyse işte bir vakit benim de "sanatsal" fotoğraflarımı çekmek isteyen insanlar olmuştu. Hatta bunlardan bir tanesi, benim gibi bir beceriksizle bu işi becerebileceği konusunda hala ısrarcı. Kendisi portre fotoğraf çekmeye bayılır. 

Şimdi ben de bir kaç fotoğraf eşliğinde beceriksizliğimi anlatayım: 

- Ö. ya olmuyor işte ben beceremem ki poz vermeyi!

- Bi' dur gözünü seveyim, olacak ya rahat bırak bi' kendini sen. Bana bak!

- Bakamam ben öyle objektife?! Çek ne çekiyorsan. 

- Şu kabloyu alsaydık arkadan bari D. lütfen ya çok güzel olacak.
- Ö. bak elim acıyor zaten, zar zor durmuşum kabloyu mabloyu alamam ordan!
(Bu süre boyunca en az 30 kare fotoğraf çekilip aradan bu ve bir kaç tane daha fotoğraf çıkabilmiştir.)

  

2-) Bir diğer fotoğrafa meraklı arkadaş, o da niyetli, benim fotoğraflarımı çekebileceğine inanıyor. :)

- Bak şimdi sen git şu sokağın oradaki çiçeğin oraya otur. 

- Niye ki?

- ...

- Tamam. Dur orda, bana bak.

- Bakmam, bakarsam kötü çıkar. Dur dur, converse'li melankolik teenage girl duruşu yapayım sana. (Hey adamım, kimse beni sevmiyor!)

3-) Yine aynı arkadaş, dedim ya kararlı! 


- Şu mumları şöyle koyalım. 
- Ben napayım?
- Hiçbir şey yapma, dur sen. 
- İyi şöyle durayım madem. Zaten bakamıyorum. 

4-) İnanamayacaksınız ama bunu ben çektim, kılçıksız, kolay oldu! Nasıl becerdiğimi hala bilemiyorum, görmeden etmeden, ışıktan anlamam etmem! Bu fotoğraf sanatı açısından iyi bir fotoğraf olmasa da kendimi çektiğimin anlaşılmaması yönünden başarılı diye düşünüyorum. 

5-) Burada da ; 

- Ya E. bu resim önünde fotoğraf çekilmek neyin nesi allansen! 

- Seni değil, resmi çekiyorum zaten!

- İyi be!

6-) 
-Duyguuuuu! 
- :) 

7-)  Sanki alıştım ben objektife bakmaya. :) 

Üzgünüm arkadaşlar ama benden ancak bu olur işte!!! 

Bunu da tatilde, evden çıkmayıp, denize bile gitmeyip delirmek üzere olduğum bir vakit, bu yıl kendim çektim, akıl sağlığımı yitirmediğime sevinmeliyim!

Mutlu sabahlar, 
En iyisi ben biraz daha uyuyayım...