Uzak
Ben, sol elim
Sense kalbim
Bir kol boyu kadar
Gidecek en uzak yerim
ve bir kadın sesi güzel eder her şeyi...
Kör Hırsız Aşık
Geçici hevesler ile körleşen insanlar, en büyük kötülüğü, yeniden görebilmek için başka insanların mutlu dünyalar gördükleri gözlerini onlardan çalarak yapıyorlar! Bu yüzden çalıntı bir güzelliği taşıyan yüzde mana göremiyoruz. O, hırsız! Ve bu yüzden bazısına 'değişmişsin' diyoruz! O, hırsıza rastlamış bir aşık! Hırsız ganimeti ile mutlu, aşık ise artık kör! İkisi de zararsız bundan böyle... Lakin aşık, aşktan geçip de kendine geldiğinde çalınan dünyasına kavuşmak isteyecek yeniden, karşı konulmaz bir kuvvetle! Bu isteğini dizginleyemeyecek! 1 yıl ya da 1 asır sonra ama nihayetinde vakti gelecek... İşte bu hikayedeki en tehlikeli kişi O; gözlerini geri almaya niyetlenen aşık eskisi! Gözlerini alana kadar çevresindeki her şeyi ve herkesi yakıp yıkacak, ateşe atacak ve bunu hiiiç umursamayacak! Bunun için de kimse O'nu suçlayamayacak. Çünkü gözle ruh kardeştir. Çünkü gözleri yitik, ruhu kayıp bir insan acı doludur! Acı çeken bir vakit mutlaka acı
Ben, ciğerim
YanıtlaSilsense sesim
kaçışın kadar
tutunacak en ağır yerim
Ooo ben ne şanslı blogger'ım böyle. Ben yazıyorum, izleyici tamamlıyor. Herkese böyle izleyici lazım. Teşekkürler Vuslat. :)
YanıtlaSilp.s.: Ben kaçmak, sense gideni tutmak istemişsin. Fark ettin mi? Ya da ben mi öyle algıladım?
Kadın romanında ki gölge oyunun hatırlar mısın? Gölge düşmeye başlamıştı ve adam gölgeyi yakalamaya çalışıyordu. Bir farkla tam yakalayacakken duruyor tutmuyordu. bütün gücüyle uzanıyor ama tutamıyordu. Ne kadar tutmak istese de düşmek eylemi düşenin seçimi ve isteğiydi çünkü. Bu tercih onundu. Yani
YanıtlaSilkaçışı kadardı
tutunacak en ağır yeri...