Anneler Ayakları Bile Öper! :)

-


Yavrular, önce karınlarını doyuruuurr... Anneleri onların ayacıklarını öpeer, onları güzel güzel seveer... 



Sonra da yavrular o saadetle annelerinin göbüşünde uykulara dalaaaar... :)  


Yorumlar

  1. VladimirÇar Eyl 21, 05:49:00 ÖS 2011

    Çok sevimli bunlar :)

    YanıtlaSil
  2. Volkan DENİZÇar Eyl 21, 05:53:00 ÖS 2011

    Karnı doyduktan sonra anne kucağında uyumak gibisi varmıdırki? :)

    YanıtlaSil
  3. nouvelleÇar Eyl 21, 06:35:00 ÖS 2011

    Bence de çok sevimlilerrr! :) Hepsi büyüdü şimdi onların. Bugün ofisteki bilgisayarımı karıştırırken buldum bu fotoğrafları.

    YanıtlaSil
  4. nouvelleÇar Eyl 21, 06:37:00 ÖS 2011

    Başını annenin dizine, karnına, omzuna dayayıp da uykuya dalmak gibisi yok gerçekten. Benim bu fotoğrafta en çok sevdiğim iki nokta, 1. fotoğrafta annenin yavrusu üzerindeki patisi, 2.sinde de yavrunun başını annesine güvenle yaslayışı... Manidar!

    YanıtlaSil
  5. ProfösörÇar Eyl 21, 08:49:00 ÖS 2011

    Sevgi, şefkat ve merhamet gibisi var mı?

    YanıtlaSil
  6. ProfösörCmt Eyl 24, 12:59:00 ÖÖ 2011

    Bu arada;

    "Bir çocukluk hatırası.. Bir paylaşım.. Biraz da tebessüm…" başlıklı yazımla sayfamda dondurma ikramım olacaktır. Beklerim..

    http://mefkuremiz.blogspot.com/2011/09/bir-cocukluk-hatras-bir-paylasm-biraz.html

    YanıtlaSil
  7. Yazmak KeyiftirCmt Eyl 24, 03:29:00 ÖÖ 2011

    Davalar, müvekkiller askıda.., sokaklarda gezilip bu mırloşların resimleri falan çekiliyooo.., cık cık cık..
    Hayatın gerçeği burda papilerin karında olması vaziyetinde annenin meme kenarlarına hafif masajla daha fazla süt gelmesi için. Kim daha fazla süt emebilirse o daha güçlü olacak.
    Duygu aynasından görürsen sevgi dokunmaktır, dokunmatiktir. Sınırlı yetilerimizle fiziken hissetmek isteriz.
    Nerden buldun bu sokak güzelleriniii, çok tatlılar. Babaya çekmişler.
    Arkadakinin annesinin karnısına nananı dayayışı ne güzel, hele bakışları...
    Sevgiyle... Mır Mırrr...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

EŞKİ

-
Elmayı dilimledim ve bir dilimini O’na doğru uzattım. “Yer misin?” Omuzlarını hafifçe yükseltip başını yana eğerken “Eşkise men yemenem.” dedi. O’nunla ve çocukluğunu ele veren gözleriyle bu denli yakın mesafedeki ilk buluşmamızdı. Kullandığı bazı kelimelerdeki Azeri şivesinin baskınlığını ve bakışlarındaki kötülüğe hiç değmemiş -sandığım- o parlaklığı ne kadar da geç fark ediyordum, doğrusu biraz utandım. Anlaşılan o ki aramızdaki yaklaşık bin üç yüz kilometrelik mesafe, beni duygusal bir bağlantı kurabilmekten de uzak kılmıştı. O gün, yirmili yaşlarımın başında, babamın ağzından hep uzak hikayelerini dinlediğim tuhaf bir diyarda, Van’daydım. İzmir’de doğmuş, Ankara’da büyümüş, şehir çocukluğu konusunda hakkını vermiş bir şehir çocuğuydum. Herhangi bir meyve ağacını bir diğerinden ayırt edebilecek bilgiye sahip değildim mesela. Fakat hakkını da teslim edeyim; bahçelerde, sokaklarda kan ter içinde oyunlar oynayabilmiş, apartman bahçesindeki renkli çiçeklerin taç yapraklarını kopart...
Devamı

Anne Beni Okuyup Üfler misin?

-
Baş ağrımın 8. günü. Non-stop gidiyoruz bakalım nereye kadar. En son bu şeyi yaşadığımda acilde omuriliğimden sıvı falan alıyorlardı, amcanın biri cenin pozisyonunda dur diye bağırıyordu! Zira iki kez beyin kanaması geçirdiğimden şüphelenildi. Ne tuhaf be, kendimin beyin kanaması geçirdiğimi düşünemiyorum. Bu tip şeyler hep başkalarına olur ya! Yarına bitirmem gereken babalar gibi bir temyiz dilekçemin olması nedeni ile geçici olarak yanımda ikamet eden annem, günlerdir başımın üzerinde duran ellerime dayanamayarak, şakaklarıma iki adet patates dilimini bir fular eşliğinde bağlayıp önüme de biramı koydu. (Patates- koca karı ilacı, bira da gevşemem için) Ana gibi yar, Bağdat gibi diyar olmaz dedim ben size! Avrupai Pehlivan ya da Yerel Samurai kıvamında bir şey oldum şu halimle. Gittim aynada kendimi gördüm, güldüm güldüm, geldim bunu yazdım. Hiç komik olmadı. Neyse, bu da böyle bir anımdı.
Devamı

Mini Mini Valimiz Ne Olacak Halimiz?

-
Resim
Şişenin adı Fahrettin Kerim. Fahrettin Kerim Gökay, 1950'lerde İstanbul Valisi imiş. İçki ile başlattığı mücadele nedeni ile rakıcılar, intikamda gecikmeyip valinin şişe ile benzeşen kısa boyuna, kalın ensesine atfen küçük rakı şişesinin adını Fahrettin Kerim koymuşlar ve gecelerde 'Garson, aç bir Fahrettin Kerim!' cümleleri duyulur olmuş; böylece Yeşilaycı Fahrettim Kerim de içki masalarının vazgeçilmezi olmuş. Bu nedenle argoda küçük rakıya hala Fahrettin Kerim denildiği de olurmuş. 
Devamı