Baş ağrımın 8. günü. Non-stop gidiyoruz bakalım nereye kadar. En son bu şeyi yaşadığımda acilde omuriliğimden sıvı falan alıyorlardı, amcanın biri cenin pozisyonunda dur diye bağırıyordu! Zira iki kez beyin kanaması geçirdiğimden şüphelenildi. Ne tuhaf be, kendimin beyin kanaması geçirdiğimi düşünemiyorum. Bu tip şeyler hep başkalarına olur ya! Yarına bitirmem gereken babalar gibi bir temyiz dilekçemin olması nedeni ile geçici olarak yanımda ikamet eden annem, günlerdir başımın üzerinde duran ellerime dayanamayarak, şakaklarıma iki adet patates dilimini bir fular eşliğinde bağlayıp önüme de biramı koydu. (Patates- koca karı ilacı, bira da gevşemem için) Ana gibi yar, Bağdat gibi diyar olmaz dedim ben size! Avrupai Pehlivan ya da Yerel Samurai kıvamında bir şey oldum şu halimle. Gittim aynada kendimi gördüm, güldüm güldüm, geldim bunu yazdım. Hiç komik olmadı. Neyse, bu da böyle bir anımdı.
Verimli bir pazar günü yaşıyoruz. Metafor, metamorfoz, analitik kimya..,
YanıtlaSilKokoreç te acı olacakmıy dı??
Evden hiç çıkmadım. Delirmek üzereyim. :) O kadar oldum ki yıllar yılı dizi izleyemeyen ben (lost'u bile 3 sezon izleyip 4'te bıraktım, hala sonunu bilmiyorum.) şu anda Kuzey-Güney dizisini izler buldum bir anda kendimi.
YanıtlaSilGün bitmediki.., kendine küçük bir ödül için şu televizyonu kapat.
YanıtlaSilBiliyorum ki sahil yakın.., İzmir bugün sıcaktı.., deniz kenarında rüzgarın serinliğiyle kendine ufak bir çay içme mükafatı ver. En azından bu kadar değerli olmalısın. Belki yolda bir topitop güzeliyle karşılaşırsın, kimbilir..?
Çoook üşeniyorum! Anlaşalım: TV'yi kaparım ama dışarı çıkmam. Kitabımı açarım, en fazla o olur. :)
YanıtlaSilTamam, üşenmeye gerek yok, çağıralım bir ambulans götürsün seni tokyo terlik picema..., ama yoldaki topitop'u kaçırırsan ?
YanıtlaSil