Bu filmi nasıl olup da gözden kaçırdım ki... Kesinlikle bu filmin hele de bu sahnesi senle eş... Bir biçimi ile senin kendi iç dünyanın ifadesi gibi görünüyor... Yine de keşke daha yumuşak bir şarkı söyleseydi demeden de geçemeyeceğim. Sevgiyle
Bu şarkıyı Ute Lemper söylüyor. Ute Lemper'ın söylediği diğer şarkılar düşünülecek olursa, bunun yumuşak olduğu bile söylenebilir aslında. Şayet filmi izleme fırsatı bulursan şarkının yerli yerine oturduğunu sen de fark edebilirsin, bilemiyorum belki de böyle düşünmezsin. :) Ancak bu sahnede öfke ve hüznün bir arada olması gerekiyor. Bu şarkı da bana tamamen bu iki duyguyu barındırdığını hissettiriyor. Benim etkilendiğim bir sahnedir.
Peki benimle eş görmene sebep nedir? Merak ettim de.
Su ile ilgili yaptığımız bir tartışma mesela, Sahnede Kate'in (kırk yıllık asker arkadaşım ya :) ) duygularında ki iniş ve çıkışlar... "Killing me softly" repliğinin söyleniş biçimi ile senin genele içkin yazıların... "Where is home" repliğinin verdiği duygu... gibi şeylerin hepsinin yarattığı toplam etki bu benzerliğin zihnimde ki yansımasına işaretti
Abbas Rakı diye bir şeyi hiç görmedim ve duymadım. Fakat bu gece tesadüf eseri yukarıdaki afişine rastladım. Sadece şunu merak ediyorum, rakının tüketici kitlesini pilates esprisi ile etkileyebileceği zannında olan zihniyet başarı elde edebilir mi? Cevap veriyorum: HAYIR! Yani ben en başta babamdan ve kardeşimden biliyorum, reklamını pilatesi tiye alarak yapan bir rakı markasını hayatta tercih etmez, bundan bi' cücük olmaz diye düşünürler. Yazık etmişler çünkü marka olarak "Abbas" başarılı olabilecek bir seçimmiş bence.) Eğer Abbas'ımın hitap ettiği kesim genç nesilse o da yemez. Çünkü rakı tüketicisi çoğunlukla erkeklerden oluşmaktadır. 'Ne tatlı ne hoş beş hatunum; rakı masasında bile muhabbete gelirim, paşalar gibi lakerdamı yer rakımı da içerim' minvalinde kadınlar dışında hemcinslerim arasında da rakı fazlaca tutulmaz. Bu durumda genç nesil yönünden de sonuç hüsran olacaktır. Ah bana bi' kapıları açsalar reklam sektöründe ne bombalar patlatıcam da eli
Elmayı dilimledim ve bir dilimini O’na doğru uzattım. “Yer misin?” Omuzlarını hafifçe yükseltip başını yana eğerken “Eşkise men yemenem.” dedi. O’nunla ve çocukluğunu ele veren gözleriyle bu denli yakın mesafedeki ilk buluşmamızdı. Kullandığı bazı kelimelerdeki Azeri şivesinin baskınlığını ve bakışlarındaki kötülüğe hiç değmemiş -sandığım- o parlaklığı ne kadar da geç fark ediyordum, doğrusu biraz utandım. Anlaşılan o ki aramızdaki yaklaşık bin üç yüz kilometrelik mesafe, beni duygusal bir bağlantı kurabilmekten de uzak kılmıştı. O gün, yirmili yaşlarımın başında, babamın ağzından hep uzak hikayelerini dinlediğim tuhaf bir diyarda, Van’daydım. İzmir’de doğmuş, Ankara’da büyümüş, şehir çocukluğu konusunda hakkını vermiş bir şehir çocuğuydum. Herhangi bir meyve ağacını bir diğerinden ayırt edebilecek bilgiye sahip değildim mesela. Fakat hakkını da teslim edeyim; bahçelerde, sokaklarda kan ter içinde oyunlar oynayabilmiş, apartman bahçesindeki renkli çiçeklerin taç yapraklarını kopart
Bu filmi nasıl olup da gözden kaçırdım ki... Kesinlikle bu filmin hele de bu sahnesi senle eş... Bir biçimi ile senin kendi iç dünyanın ifadesi gibi görünüyor...
YanıtlaSilYine de keşke daha yumuşak bir şarkı söyleseydi demeden de geçemeyeceğim.
Sevgiyle
Bu şarkıyı Ute Lemper söylüyor. Ute Lemper'ın söylediği diğer şarkılar düşünülecek olursa, bunun yumuşak olduğu bile söylenebilir aslında. Şayet filmi izleme fırsatı bulursan şarkının yerli yerine oturduğunu sen de fark edebilirsin, bilemiyorum belki de böyle düşünmezsin. :) Ancak bu sahnede öfke ve hüznün bir arada olması gerekiyor. Bu şarkı da bana tamamen bu iki duyguyu barındırdığını hissettiriyor. Benim etkilendiğim bir sahnedir.
YanıtlaSilPeki benimle eş görmene sebep nedir? Merak ettim de.
Su ile ilgili yaptığımız bir tartışma mesela, Sahnede Kate'in (kırk yıllık asker arkadaşım ya :) ) duygularında ki iniş ve çıkışlar... "Killing me softly" repliğinin söyleniş biçimi ile senin genele içkin yazıların... "Where is home" repliğinin verdiği duygu...
YanıtlaSilgibi şeylerin hepsinin yarattığı toplam etki bu benzerliğin zihnimde ki yansımasına işaretti
Bu arada söylemeden edemeyeceğim: Kate Winslet'ın "we deserve each other!" (vi dizoöv iıç adaa) deyişindeki aksana bayılıyorumm!
YanıtlaSilEvet haklısın aslında, belki de bu yüzden izlerken ağlamıştım. Kendimi gördüğümden midir nedir! Hımh! Garip oldum yine. Kızıyorum sonra da ha!