Vapur ve D.

-

Bu sabah 07:40'ta Alsancak-Bostanlı vapuru sadece benim için kalktı! Koskoca vapurun küçücük beni karşıya geçirme isteği; kocaman bir adamın küçük bir kuşu eline alıp sevmesi gibi geldi... İşin en güzel yanı; gökyüzüydü. Ne ak ne kara. Geceden kalma bir grilik vardı. Serin, buz gibi! Hem de Mayıs'ın 22'sinde. Ne güzel bir ziyaretti ince yağmurunki...
Elimde kitabım vardı ama okumak ne mümkün! Neredeyse her gün gittiğim ve alışkın olduğumu sandığım bu deniz yolundan gözlerimi alamadım ilk defa. Denizin üzerinde, bulunduğum noktada tek başıma olmak bile delicesine bir mutluluktu. Şu sıralar gözüm çokça yelkenlilere takılıyor. Denizle haşır neşir olmak istiyorum. Sadece suya batıp çıkmak değil, denizle-okyanusla bir olmak, ondan korkmamak, suyu ellerimle tutabilmek. Ne tuhaf ve ulaşılmaz bir istek bu! Tam da şu anda aklıma 'Küçük Deniz Kızı Ponyo' geldi. Küçük adama ulaşabilmek için dalgasını peşine takmış soluksuz koşarken ne kadar heyecanlıydı. Öyle koşmak istiyorum işte denizin üzerinde.
DENİZ KABUKLUSU...
O beni sahilden, kendimi gömdüğüm, sertleşmiş ıslak kumdan aldı,
elledi.
ben, bana düşen acıyı da neşeyi de yaşamıştım, diye düşündüydüm.
içimdeki zayıf hayvan çok olmuştu öleli.
o beni sahilden...
yani yoktu sedefimden başka şeyim.
Derin denizlerle, soğuk denizlerle
tuzla, dalgayla boğuştuydum ben ve hayvanım çıkmıştı benden.
kendi içine kıvrılmış, rüyasını unutmuş
soğuk taş değil miydim artık ben?
o bana bir rüya verdi, inanamadım.
(bademin neşesi, dedi, al bak, dedi, kısacık, dedi.)
o benim sedefime elledi.
Birhan KESKİN


(Fotoğraf: Özgür YERLİ)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Haydi Abbas Vakit Tamam Pilates Diyordun İşte Oldu Reklam!

-
Resim
Abbas Rakı diye bir şeyi hiç görmedim ve duymadım. Fakat bu gece tesadüf eseri yukarıdaki afişine rastladım. Sadece şunu merak ediyorum, rakının tüketici kitlesini pilates esprisi ile etkileyebileceği zannında olan zihniyet başarı elde edebilir mi? Cevap veriyorum: HAYIR! Yani ben en başta babamdan ve kardeşimden biliyorum, reklamını pilatesi tiye alarak yapan bir rakı markasını hayatta tercih etmez, bundan bi' cücük olmaz diye düşünürler. Yazık etmişler çünkü marka olarak "Abbas" başarılı olabilecek bir seçimmiş bence.) Eğer Abbas'ımın hitap ettiği kesim genç nesilse o da yemez. Çünkü rakı tüketicisi çoğunlukla erkeklerden oluşmaktadır. 'Ne tatlı ne hoş beş hatunum; rakı masasında bile muhabbete gelirim, paşalar gibi lakerdamı yer rakımı da içerim' minvalinde kadınlar dışında hemcinslerim arasında da rakı fazlaca tutulmaz. Bu durumda genç nesil yönünden de sonuç hüsran olacaktır. Ah bana bi' kapıları açsalar reklam sektöründe ne bombalar patlatıcam da eli
Devamı

EŞKİ

-
Elmayı dilimledim ve bir dilimini O’na doğru uzattım. “Yer misin?” Omuzlarını hafifçe yükseltip başını yana eğerken “Eşkise men yemenem.” dedi. O’nunla ve çocukluğunu ele veren gözleriyle bu denli yakın mesafedeki ilk buluşmamızdı. Kullandığı bazı kelimelerdeki Azeri şivesinin baskınlığını ve bakışlarındaki kötülüğe hiç değmemiş -sandığım- o parlaklığı ne kadar da geç fark ediyordum, doğrusu biraz utandım. Anlaşılan o ki aramızdaki yaklaşık bin üç yüz kilometrelik mesafe, beni duygusal bir bağlantı kurabilmekten de uzak kılmıştı. O gün, yirmili yaşlarımın başında, babamın ağzından hep uzak hikayelerini dinlediğim tuhaf bir diyarda, Van’daydım. İzmir’de doğmuş, Ankara’da büyümüş, şehir çocukluğu konusunda hakkını vermiş bir şehir çocuğuydum. Herhangi bir meyve ağacını bir diğerinden ayırt edebilecek bilgiye sahip değildim mesela. Fakat hakkını da teslim edeyim; bahçelerde, sokaklarda kan ter içinde oyunlar oynayabilmiş, apartman bahçesindeki renkli çiçeklerin taç yapraklarını kopart
Devamı